Er is veel om over na te denken als het gaat om welzijnsbehoeften van onze coachpaarden. Niet alleen omdat er zoveel aandacht aan wordt besteed in de media, natuurlijk, maar ook omdat onze sessies vallen en staan met een (mentaal)gezond en vitaal paard.

Enige tijd geleden las ik ergens op Facebook dat een paard iemand had getrapt. Dit betrof een coachee. Natuurlijk kan het zo zijn dat het paard veel oppikt en op dat moment iets voelde wat voor hem niet prettig was. Ongeacht dat ik het heel eerlijk vind van deze paardencoach dat zij dit heeft durven delen, geeft het wel aan waarom kwaliteit en juiste kennisoverdracht zo belangrijk is. Uiteraard werken we met levende wezens, met sterke paarden nog wel. Echter door signalen van een paard en coachee op een juiste manier op te vangen, door op een juiste fysieke manier te handelen en door locatiespecifiek te werken, kunnen dit soort zaken echt goed voorkomen worden. Ik denk dat ik vroeger ook gezegd zou kunnen hebben: “Ja, dat is het risico. Dit hoort er nu eenmaal bij”. Toch denk ik daar vandaag de dag anders over.

Laat het me uitleggen. Door steeds meer te leren over de stress-, maar ook de kalmerende signalen van paarden, ben ook ik toch wel heel anders in mijn coachings gaan staan (voor de nieuwsgierige onder ons, ik heb daar ook nog een goed boek over: Rachel Draaisma schreef in 2020 daarover in haar boek Kalmerende Signalen van Paarden). Het is net alsof je door de jaren heen steeds dieper gaat. Ik heb altijd gelet op de fysieke veiligheid van mijn coachees, maar ik heb ook altijd de inzet van mijn coachpaarden heel belangrijk gevonden. Hoewel ik ook graag met koudbloeden werk, genieten warmbloed sportpaarden toch echt mijn voorkeur. Nu kan het zo zijn dat ze een hele frisse dag hebben, bijvoorbeeld met noordoostenwind. Als buitencoach kan dit een extra risico zijn. Met dit soort dagen let ik altijd al op de stemming van het paard versus de stemming van de coachee. Zo laat ik bijvoorbeeld de paarden wel eens een rondje lekker uitrazen en even rennen. Coachees vinden dit dan vaak prachtig om te zien en ik geef dan bijvoorbeeld aan dat vastgezette spanning vrijkomt en de ruimte krijgt. Ook dat is coaching, flexibel zijn tijdens coachsessies en aanpassen naar dat wat er op dat moment nodig lijkt te zijn.

Toch komt er steeds meer diepte in mijn coachsessies, juist wanneer ik let op het welzijn van het paard. Wanneer ik denk dat er bijvoorbeeld te veel spanning is en een van mijn sportpaarden dit nogal heftig ontvangt, let ik met name op de ruimte, en daarmee bedoel ik de privéruimte, van het paard én die van de coachee. Zo kies ik er bijvoorbeeld voor om een observatieoefening te doen vanachter een afrastering of zet ik een stukje af. Op deze wijze heb ik respect voor de ruimte van het paard, of beter gezegd de eigenruimte van het paard. Daarna kijk ik naar wanneer de spanning wegvloeit. Dit is met name te zien in de signalen van het paard, maar ook in de signalen die de coachee afgeeft. Daarin let ik ook zeker op de houding van de coachee, wat laat iemand nog wel zien? Dat neem ik mee en op die manier kunnen we in alle rust weer verder gaan. Een coachsessie hoeft daarin niet perfect te zijn. Ik kan wel pionnen en hele leuke oefeningen klaarzetten voor in de bak, maar als ik zie dat paard en coachee iets anders nodig hebben, speel ik daarop in.

Onthoud een paard heeft zijn of haar eigen ruimte nodig in de box, de schuilstal, het land, het bos of wat dan ook, maar ook zeer zeker tijdens de coachsessie. Blijf daar oog voor houden en vermijd een overstroming van spanning in de persoonlijke ruimte van het paard. Ga gerust iets anders doen dan wat je vooraf bedacht had als dat nodig is. Het fijne aan coachen met paarden is juist dat je niet alleen zeer flexibel moet zijn, maar ook kunt zijn en ook mag zijn. Zolang je werkt in het moment om het ware potentieel uit iemand naar voren te halen. Dit kan op velerlei manieren en is vooral inspelen op de behoefte van de coachee, maar dus ook zeer zeker op de behoefte van het coachpaard. Toon respect en gun ook het paard voldoende vrije tijd en letterlijk een persoonlijke ruimte.

Rosa van Veen