Van de week was ik op les met een van mijn coachpaarden. Naast het vele coachwerk probeer ik hen mentaal en fysiek ook fit te houden met gymnastiek en lekker een stukje rijden.

Na het rijden stond er een moeder aan de kant naar haar dochter te kijken, die aan het lessen was. We raakte in gesprek en ook zij bleek affiniteit te hebben met coachen met paarden. We kwamen meteen dieper in gesprek en ik vertelde over mijn fascinatie voor het vakgebied en dat ik ook zo vaak mensen met burn out verschijnselen mag ontvangen in de ring.

Ik vertelde haar dat ik mij wel vaker de vraag stelde of dit toeval was binnen de paardencoaching of dat dit iets maatschappelijks en een trend van tegenwoordig is. Het fascineert mij namelijk dat zoveel mensen dit lijken te hebben ofwel hiermee rondlopen. Zo had ik eerder al eens ontdekt via een GZ psycholoog dat een burn out vaak een gevolg is vanuit angst of depressie. Maar mijn vraag was vooral waar dit toch vandaan zou kunnen komen en waarom dit juist nu zoveel voorkomt. Tuurlijk zullen, heel veel zaken een grote invloed hebben, denk aan voeding, het technologische tijdperk, de snelheid van zaken, de hoeveelheid van keuzes, laten we nog maar eens doorgaan.

Een groot component lijkt toch ook wel het onderwijssysteem en dat valt mij ook op! De dame waarmee ik sprak haakte hierop in en gaf aan dat tegenwoordig men al van baby’tjes in de baarmoeder wil weten met welk niveau zij uit de moeder komen. We zijn volkomen doorgeslagen! In de baarmoeder?! Dan al bepalen welke school het kind kan gaan volgen? Waar gaan we naar toe? Ze voegde er aan toe waar de mensen, die later met een burn out rondlopen, mee kampen: Afwijzing! Pure afwijzing hebben deze mensen al vanaf de jeugd ervaren en zij weten nagenoeg niet meer hoe deze knop uitmoet.

Jeej… weer een nieuwe bevinding. Doet mij dit weer een stapje meer en beter begrijpen hoe warme liefdevolle, in mijn ogen in de linie fysiek en mentaal gezonde mensen toch aan die vervelende burn out klachten komen? Want een ding is zeker, ik zou hen graag het pad der liefde en geluk toewijzen: compassie. Vol toewijzen en zonder afwijzen. Als zij zichzelf mogen zijn en henzelf het leven mogen toewijzen welke zij verdienen, volgens mij keren zij dan snel weer voorwaarts op het juiste pad, namelijk hun eigen pad, vol liefde innerlijke groei en plezier. Plezier in het leven, want dat is belangrijk, we mogen best een beetje meer genieten van al het moois!

Dus lieve mensen; toewijzen blijf jezelf datgene toewijzen wat voor jou bestemd is en kom anders een middagje langs dan help ik je mee te denken hoe je dat voor jezelf mag doen: compassievol toewijzen ;-).